Er stijgen vandaag, dinsdag 22 oktober, 85 vliegtuigen op vanuit de luchthaven Brussels South Charleroi. Met piloten, met bemanning. De controletoren werkt voor Charleroi, de luchtverkeerleiders werken voor Charleroi, het personeel dat nodig is om een vliegtuig te laten opstijgen en landen in Charleroi, is aan het werk. Behalve de veiligheidscontroleurs. Want die staken. Dus is de beslissing genomen: we vliegen toch, vanuit Charleroi, maar er is één detail. We nemen geen reizigers mee.
Er wachten in het buitenland immers reizigers, om terug te keren naar Charleroi, dinsdag. En die hebben slechts weinig alternatieven.
De communicatie van Algemeen Directeur Philippe Verdonck op RTBF had wat meer empathie mogen hebben: de man wordt er zowaar zichtbaar moedeloos van. 16.000 passagiers, voornamelijk Franstalige vakantiegangers, worden – zijn woorden – op de grond achtergelaten, want zonder security geen veiligheid. Het is herfstvakantie in Franstalig België.
Staking op Charleroi Airport, geen vlucht die vertrekt? Ach, het was tenslotte pas van 12 en 13 september geleden. De vraag is hoelang de subsidies naar deze luchthaven gehandhaafd kunnen worden, in dergelijke omstandigheden. Overigens: het nieuws zakte in de loop van dinsdag al snel naar de “doorscroll kolommen” op de websites van de meeste mediakanalen. Dat heb je met feiten die zich vaak beginnen voor te doen. Maar: eens te meer wordt de reiziger geraakt. But who cares?
