Mark De Vriendt: 30 jaar trouwe dienst

Ik schrijf dit stukje aan de vooravond van het Grote Verjaardagsfeest van het Garantiefonds Reizen. Het is ook een mijlpaal voor de directeur van het GFG, Mark De Vriendt. Al vanaf het prille en soms vrij moeizame begin, leidt hij deze “mutuelle”: een fonds van en door de sector, vrij uniek in en buiten de internationale reiswereld. Uiteraard is Mark al geïnterviewd door de hoofdredacteur van TravMagazine – die maakte overigens ook het zéér lezenswaardige geschiedenisboekje, dat de 30 jaar beschrijft.

Maar dit stukje gaat over Mark als persoon. Hij is geen tafelspringer en zeker – kijk naar zijn staat van dienst – geen jobhopper. Een degelijk man, die met de massaal veel informatie waar hij door zijn functie moet beschikken, discreet omgaat.

Denk echter niet dat Mark een saai figuur is. Wie hem ken, weet dat hij zijn job met passie doet, dat hij de sector met vuur in de ogen kan verdedigen, en dat hij gruwt van onrecht of oneerlijkheid. Vraag hem maar eens bij Lukoil te tanken, by the way. Hij rijdt liever 10 kilometer om.

Hij kent de reissector, en hij bestudeert elk dossier. Briesend kwamen bedrijfsleiders soms zijn kantoor uit – omdat Mark weer eens feilloos de vinger op de wonde had gelegd, bijvoorbeeld na het bestuderen van een tijdelijke balans.

Hij aarzelt nooit om in gesprek te gaan, en is redelijk – als de realiteit ruimte laat voor redelijkheid. Bij spelers waarvan hij weet dat ze onderdeel zijn van een grotere multinational, durft hij zonder meer de Belgische bedrijfsleiding naar het hoofkantoor sturen met de eis op een kapitaalsverhoging. Ondergetekende heeft het zo’n drie keer zelf meegemaakt. En elke keer had hij gelijk. Op naar de CFO in London of Düsseldorf, dus.

Mark is zeer aanwezig in de markt – hij is op de vele events steevast te vinden, pratend, discussiërend en vooral luisterend.

Hij is een efficiënte werker, maar kan ook zelf van het leven genieten. Op vakantie met z’n kinderen, of zelf al sportend. Jaren geleden keek ik met de tong op mijn schoenen uit naar de terugvlucht van een zwaar sectorcongres in Curaçao, toen Mark afscheid kwam nemen en zei dat hij nog even bleef. “Om een marathon te lopen”. Hij liep die ook uit, bij zo’n 30 graden in de schaduw.

Er is in de beginjaren heel wat gekissebis geweest in en rond het Garantiefonds. Dat was de periode van de mega ego’s, die elkaar dolgraag de duvel aandeden – aanmaningen van advocaten in de hand. Er werden stiekeme agenda’s gevolgd, en persoonlijke vetes uitgevochten.

Mark overleefde dit alles, met een ongeschonden reputatie en propere handen. Geen eenvoudige prestatie. Morgen staat een man uit één stuk op het podium, die als directeur van het Garantiefonds veel voor de sector heeft betekend. En het is nog niet gedaan. Hij voelt zich eeuwig jong, en ziet geen behoefte om te veranderen van positie. Moge hij nog lang ons sectorjuweeltje beheren en verbeteren. Nu nog een garantiefonds voor airlines. Eén van de stokpaardjes van Mark.

Het ziet er naar uit dat het feest in Middelkerke onder een stralende zon zal doorgaan. Some guys have all the luck. Iets zegt me dat er rechtvaardigheid in de weerkalender zit. Hell, yes!