De Belgische regering wil “iets” doen om het veelvliegen op korte afstand tegen te houden, en wil “iets” doen om geld in de staatskas te krijgen. Iemand dacht die twee “ietsen” te kunnen combineren, en bedacht de term “inschepingstaks”. Een discussie was geboren.
Het is geen vliegtaks, het is bedoeld om de mensen aan te sporen om milieuvriendelijker te reizen en het moet zo’n 30 miljoen euro opbrengen voor de staatskas. Dat zijn de drie argumenten rond de vorige week dinsdag aangekondigde maatregel van de regering. Drie keer fout.
Als de overheid een dienst duurder maakt en de opbrengst gaat naar de staatskas, dan is dat een belasting of “taks”. Een meerprijs van ergens tusen de 2 en de 7 euro per ticket zal niet leiden tot een gedragswijziging. Hoe een maatregel met dergelijke tarieven op grofweg 10 tot 15 vluchten per week 30 miljoen zal opbrengen, is een raadsel. Conclusie: ofwel heeft de regering hier totaal verkeerde doelstellingen en berekeningen gemaakt, ofwel is dit een eerste stap richting andere plannen.
Een week na de aankondiging van de maatregel, blijkt dat alles er op wijst dat het gaat om een eerste stap richting andere plannen. Alleen: men is het niet eens over die eerste stap, en men heeft nog geen idee waar deze “andere plannen” naar toe zouden gaan. Voor de rest is alles helder…
Vandaag blijkt dat de perimeter waarop de inschepingstaks zou toegepast worden, geen 500 km zou zijn maar 750 km. Met andere woorden: men schuift op richting de eerste lijn van zomerzon bestemmingen. Nog een klein duwtje en verschillende bestemmingen in Spanje en Italië zouden worden gelijkgesteld met vluchtjes naar Parijs, Amsterdam en Frankfurt. Als de regering ballonnetjes mag oplaten, dan mogen wij dat ook.
Het grote gevaar is dat deze ideetjes een eigen leven gaan leiden, en dat de “inschepingstaks” onder het mom van ecologische maatregel, wordt opgerekt om straks zeg maar 70 tot 100 miljoen bijeen te scharrelen voor de staatskas.
Het bewijs van dit “eigen leven” is de opstekende zij-discussies over airlines die wel of niet getroffen zouden worden (low cost!), en luchthavens (Charleroi!) die de dans zouden ontspringen.
Laat ons eerlijk zijn: als dergelijke maatregelen een ecologisch doel hebben, dan moeten ze gecombineerd worden met een stevige vergroting en verbetering van het trein aanbod binnen de 750 km permeter. Als dergelijke maatregelen een fiscaal doel hebben, dan moet men dat durven zeggen en hierover de discussie aangaan. Nu is de regering er enkel in geslaagd om vanuit een warrig uitgangspunt, een warrige discussie te doen ontstaan met ongetwijfeld een warrige oplossing, waarin de kat haar jongen niet meer zal terugvinden. Vanwege de warrigheid.
Laat ons dus heel goed oppassen als sector, en deze trein goed in de gaten houden. Aan het einde van de rit zal blijken dat deze trein een andere zal verbergen, die we nu nog niet zien aankomen. Un train peut câcher un autre, kan je op elk plattelandsstation in Frankrijk lezen, als waarschuwing.
Foto © Shutterstock
