Arnaud Feist, CEO van Brussels Airport, was onlangs de centrale gast van het tv-programma RTL Info. Hij werd ondervraagd over de stand van zaken voor Brussels Airport, en onvermijdelijk werden er vergelijkingen gemaakt met Charleroi. De stijging van de prijzen van vliegtuigtickets kwam ter sprake, net zoals de nachtvluchten, en de verschillende maatregelen rond duurzaamheid. Feist maakte telkens zijn punt, kalm en glimlachend. Ook wanneer hij door Christophe Deborsu, voor de gelegenheid side kick van de presentator, dadelijk werd aangevallen over de vermeende “Vlaamsheid” van Brussels Airport.
Deborsu maakte een ietwat onnozele opmerking over de officiële naam “Brussel Nationaal” en over de meerderheid van Vlamingen onder de werknemers. Feist wees er fijntjes op dat Brussels Airport nu eenmaal in Vlaanderen ligt, maar dat hijzelf als Franstalige het toch ook redelijk ver had kunnen schoppen. Toen Deborsu opmerkte dat de veiligheidsagenten -waarvan er inderdaad structureel te weinig zijn – Vlaamse politieagenten moeten zijn, antwoordde de CEO dat dit een politieke kwestie is, maar dat wat hem betreft elke Franstalige werknemer die de rangen kan versterken, méér dan welkom zou zijn.
De interviewers hadden het vervolgens over Charleroi – Brussels South Charleroi Airport zoals u weet – en verwezen naar de klacht bij de Europese commissie in 2013, wegens deloyale concurrentie. Feist pareerde dadelijk dat er vandaag geen problemen bestaan tussen beide airports – “Het spel moet eerlijk gespeeld worden dat is alles. Wij ontvangen geen staatssubsidie, als privébedrijf.” Later zou de vraag vallen of hij geen schrik heeft dat Charleroi ooit groter zou worden dan Brussels Airport – Feist bleef glimlachen, wees op de limieten van het low cost model, en bevestigde dat hij niet bepaald wakker ligt van de concurrentie met de naburige luchthaven.
Volgende punt, even voorspelbaar als onvermijdelijk: de druk op de luchtvaart om de uitstoot van CO2 te verminderen. De topman van Brussels Airport haalde de vlootvernieuwing bij de meeste airlines aan, en het belang van het opschroeven van de productie- en distributiecapaciteit van SAF (Sustainable Aviation Fuel). Feist was ook realistisch als het gaat om elektrisch vliegen: “Dit zal wellicht mogelijk zijn tegen 2035, maar enkele voor kleinere vliegtuigen van maximaal pakweg 40 passagiers, en enkel voor korte afstanden. De enige echte volledige oplossing ligt in de waterstof technologie, maar daar is op vlak van ontwikkeling nog een lange weg te gaan.”
Op de vraag of vliegtuigtickets in de toekomst nog duurder zullen worden, antwoordde de CEO zonder omwegen affirmatief, met als voornaamste oorzaken de stijgende personeelskosten, de dure kerosine en de stijgende belastingen.
Vervolgens ging het gesprek richting nachtvluchten, en de recente beslissing van Brussels Airport om het aantal van 16.000 toegelaten nachtvluchten, te reduceren met 10%. Feist legde uit dat vanaf nu niemand nog kan opstijgen of landen na 23.00 uur, zonder hiervoor de specifieke toestemming te hebben. Nog voordat de interviewers het konden hebben over een eventuele eliminatie van de nachtvluchten, kon Feist hun wijzen op de maatschappelijke verantwoordelijkheid van de consument in deze materie: “Als wij met z’n allen onze online bestellingen, onze pakjes met alle soorten elektronica, willen blijven ontvangen de dag na bestelling, dan blijven nachtvluchten nodig. 9000 van de 16.000 nachtvluchten worden uitgevoerd door DHL. Als we het over nachtvluchten hebben, moeten we ons als maatschappij eerst een aantal fundamentele vragen stellen. Zoals: hebben we dat soort van overnight delivery echt nodig, en willen we dit behouden?”
De CEO greep dit moment ook aan om een ander punt te maken, namelijk de vluchten op korte afstand. “Wij zijn absoluut niet tegen het verbieden van vluchten op erg korte afstanden, zoals Brussel-Amsterdam of Brussel-Parijs. Maar wat de andere intra-Europese verbindingen betreft, moet de reiziger kunnen rekenen op goede alternatieven, als we het aantal vluchten drastisch zouden willen verminderen. Wij zijn een groot voorstander van intermodaliteit, maar dan moeten er een aantal knopen doorgehakt worden. Ik neem als voorbeeld het ontbreken van rechtstreekse hogesnelheidsverbindingen tussen de luchthaven en het Europese netwerk. De infrastructuur is er, het kost in principe niets om dit te realiseren. Maar het zijn politieke beslissingen.
Op de vraag van Christophe Deborsu of Arnaud Feist nooit het verwijt krijgt een “vervuiler” te zijn, antwoordde de CEO gevat: “ik denk dat ik op de plek waar ik nu zit, méér impact kan hebben op verbeteringen op het vlak van duurzaamheid, dan als ik gewoon thuis meer de fiets zou nemen – wat ik óók doe, overigens.”
We vernamen dat Feist nog mogelijkheden ziet in meer verbindingen met de USA – met name rechtstreekse vluchten op de westkust – en uiteraard mogelijke verdere uitbreidingen naar Azië en China. En het was zijn jongensdroom om F16-piloot te worden, maar minder goede ogen verhinderden dat. Zijn ultieme professionele droom? Het realiseren van de “ideale luchthaven”, ergens in de woestijn, zonder enige beperking en met alle mogelijke technologische innovaties. Ik heb geen weet van Middle East Sheiks onder onze lezers, maar het zou zomaar kunnen, uiteraard.
